Het gedachtegoed van Sicco Mansholt en zijn persoon staan symbool voor de weg die de Nederlandse landbouw na de Tweede Wereldoorlog heeft afgelegd, maar vormen ook het vertrekpunt voor gesprekken over de noodzakelijke transities van de landbouw.
Nooit meer honger
Onder het motto ‘nooit meer honger’ gaf Mansholt na de Tweede Wereldoorlog vorm aan het landbouwbeleid en veranderde in relatief korte tijd schaarste in overvloed. Hierdoor staat Mansholt voor veel mensen symbool voor modernisering, verhoging van productiviteit, mechanisatie en schaalvergroting.
Omslag in denken
Maar in zijn latere leven, na het lezen van het rapport van de Club van Rome, zag Sicco Mansholt in dat zijn moderne landbouwstrategie uiteindelijk niet houdbaar was.
Deze omslag in zijn denken, die laat zien dat nieuwe inzichten kunnen leiden tot verandering, is voor ons een inspiratie. Inhoudelijk vormen zijn nieuwe visie en zijn bereidheid om te veranderen de uitgangspunten voor de Mansholtcampus.
Maar ook de naoorlogse aanpak van Mansholt is voor ons nog steeds een grote inspiratie; met ambitie, visie en grote gedrevenheid een nieuw landbouwscenario neerzetten. Maar nu richting een regionaal voedselsysteem.
De twee gezichten van Mansholt zijn terug te zien in het logo en in de strategie van de Mansholtcampus.
Winnaars van de Mansholtprijs
-
Carlo Petrini(Slow) Food-culture -
Franz FischlerLand-culture -
Jan HuijgenAgri-culture
Sicco Mansholt
Sicco Mansholt (1908 -1995) ontwikkelde zich van boerenzoon uit een Groningse familie tot staatsman en Europees leider.
Mansholt – boer met politieke ambitie
In eerste instantie startte hij een boeren bedrijf in de pas ontgonnen Wieringermeer polder. Daar mengde hij zich zoals veel boeren in de lokale politiek. In 1945 werd hij als PvdA minister voor Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening in het kabinet verantwoordelijk voor de wederopbouw na de tweede wereldoorlog.
Groter en meer
Vanuit het oogpunt van voedselzekerheid richtte hij zijn beleid in de daaropvolgende jaren op modernisering, mechanisatie, verhoging van de productie en schaalvergroting. Als echte socialist pleitte hij er ook voor dat elke boer recht had op een goed bestaan, hoewel ook veel kleine boeren door zijn beleid letterlijk het veld moesten ruimen.
Mansholt zette vanaf 1958 zijn beleidslijn door als landbouwcommissaris voor de pas opgerichte Europese Commissie.
Grenzen aan de groei
Op latere leeftijd wordt het denken van Sicco Mansholt sterk beïnvloed door het rapport ‘De grenzen aan de groei’ van de Club van Rome, waardoor hij ook met inkeer terugkijkt op zijn eigen gevoerde beleid en een nieuwe visie op landbouw en voedselproductie ontwikkelt.
De Mansholt Business Award for Sustainable Entrepreneurship (M-BASE) wordt elke drie jaar toegekend aan een succesvolle ondernemer die op enthousiasmerende en duurzame wijze een onderneming leidt.
Jan Huijgen
Eén van de winnaars van de Mansholt Prijs is Jan Huijgen. Jan vervult al 25 jaar een pioniersrol en leidt met de Eemlandhoeve een kraamkamer voor initiatieven op het gebied van plattelandsvernieuwing.
Eemlandhoeve
In de eerste fase richtte Jan zich met het Eemlandhoeve Inspiratiehuys op natuur, landschap, biodiversiteit en klimaat, van waaruit het agrarisch natuurbeheer voor de regio ontstond.
In de tweede fase richtte de Eemlandhoeve zich op multifunctionaliteit en de maatschappelijke rol van de landbouw. Het Manifest Veelzijdig Platteland leidde tot de instelling van de Taskforce Multifunctionele Landbouw, gericht op de ondersteuning en verdere uitbreiding van de verbrede landbouw.
Mansholtcampus
In de derde fase staat het herstel van de Regionale Voedselcultuur en een Maatschappelijk gezond voedselsysteem centraal en de doelstelling om de eigen regio met 25-30% voedsel uit eigen leefgebied te voorzien. Om die ambitie te realiseren is de Mansholtcampus opgericht.
